ஆயிஷா திரைப்பட விமர்சனம்: நிலம்பூர் ஆயிஷாவாக அசத்திய மஞ்சு வாரியரின் நடிப்பு

பழம்பெரும் நடிகரும் பல சமூக தாக்க நாடகங்களில் ஒரு பகுதியாக இருந்த நாடகக் கலைஞருமான நிலம்பூர் ஆயிஷா, அப்போது, மேடை நாடகங்கள் மற்றும் திரைப்படங்களில் ஒரு பகுதியாக இருந்த ஒரு சில பெண்களில் ஒருவர். ஆண் ஆதிக்கம் நிறைந்த களத்தில் ஒரு முஸ்லீம் பெண்ணாக இருந்ததால் அவளை மேடையில் இருந்து கீழே இறங்கும்படி வற்புறுத்தி அவளை நோக்கி துப்பாக்கியால் சுட்டனர். அதுதான் அவர் பெற்ற பின்னடைவு. அதிர்ஷ்டவசமாக, புல்லட் அவரைத் தாக்கவில்லை. இறுதியில், அவர் கலை நிகழ்ச்சிகளுக்கு விடைபெற்றார்.

மஞ்சு வாரியரின் ஆயிஷா, நிலம்பூர் ஆயிஷாவுக்கு அஞ்சலி செலுத்துகிறார். இந்தப் படம் ஆயிஷா நிலம்பூர் ஆயிஷாவுக்குப் பொருத்தமான அஞ்சலியா?

ஆயிஷா (மஞ்சு வாரியர்) சவூதி அரேபியாவில் வீட்டுப் பணிப்பெண்ணின் வேலையை ஏற்க வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ளார். சிறுவயதிலேயே திருமணமாகி ஒற்றைத் தாயாக இருந்த அவர், இப்போது பாட்டியாகவும் இருக்கிறார். அவர் ஒரு அரச குடும்பத்தின் இல்லத்தில் பணியாற்றுகிறார். நோயுற்ற அரச குடும்பத்தின் தூணான மாமாவை (மோனா) அவள் சந்திக்கும் போது, அவளது வாழ்க்கையில் ஒரு திருப்பம் ஏற்படுகிறது. ஆயிஷாவும் மாமாவும் தங்கள் போராட்டங்களைப் பகிர்ந்து கொள்கிறார்கள், ஒருவருக்கொருவர் நம்பிக்கை வைத்து ஒருவருக்கொருவர் ஆதரவு அமைப்புகளாக இருக்கிறார்கள்.

படத்தின் பெரும்பகுதி சவூதி அரேபியாவில் ஆயிஷாவின் வாழ்க்கையை மையமாகக் கொண்டிருக்கும் அதே வேளையில், அவரது கடந்த காலத்தையும் அவர் எப்படி ஒரு புரட்சியாளர் என்பதையும் நாம் கண்டறியலாம். அவர் மீண்டும் மேடைக்கு வருவாரா?

இயக்குனர் அமீர் பள்ளிக்கலின் ஆயிஷா இரண்டு பெண்கள் குழப்பத்தில் நிம்மதி அடைவதைப் பற்றிய இதயத்தைத் தூண்டும் படம். நீலம்பூர் ஆயிஷாவின் வாழ்க்கையும், சிறு வயதில் அவர் சந்தித்த போராட்டங்களும் சிலிர்க்க வைக்கும். ஆனால், அந்தப் படம் அவள் வாழ்க்கையின் பிற்பகுதியை வெளிப்படுத்துகிறது.

வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், இது வாழ்க்கை வரலாற்றுப் படங்களுக்கு வரும்போது எடுக்கப்படாத பாதையை எடுக்கும். இங்குதான் ஆயிஷா வேறுபடுகிறார். கம்யூனிசம் மற்றும் வெவ்வேறு நாடுகளில் அது எவ்வாறு வேறுபடுகிறது என்பதைப் பற்றிய பாடத்தையும் நாம் பெறுகிறோம். ஆயிஷாவும் மோனாவும் பழகும் போது உங்கள் முகத்தில் புன்னகை பூக்கும். மஞ்சு வாரியரும் மோனாவும் தங்கள் கதாபாத்திரங்களுக்கு உயிர் கொடுக்கிறார்கள்.

வீட்டு வேலை செய்பவர்களின் வாழ்க்கையையும் அவர்கள் எப்படி சுரண்டப்படுகிறார்கள் என்பதையும் படம் பேசுகிறது. சவூதி அரேபியாவின் அரச வாழ்க்கையும் நமக்கு அறிமுகமாகிறது. இருப்பினும், ஆயிஷாவின் முக்கிய குறைபாடு என்னவென்றால், அது ஒரு திடமான தாக்கத்தை கொண்டிருக்கவில்லை.

நீலம்பூர் ஆயிஷாவின் வாழ்க்கையை ஆவணப்படுத்தும்போது, அவளது கடுமையான குணத்தை உள்ளடக்கிய ஒரு காட்சியாவது இருக்க வாய்ப்புள்ளது. திரைப்படம் பெரும்பாலும் ஆயிஷா மற்றும் மோனாவின் பிணைப்பை நம்பியிருப்பதால், அவள் வீட்டிற்குத் திரும்பியபோது அவள் விரும்பிய விளைவைப் பெறவில்லை.

ஆயிஷா மீண்டும் கேரளாவுக்குச் செல்லும்போது படம் சற்று இழுபறியாக இருக்கிறது. அது பாசாங்குத்தனமாக மாறி விட்டது. ஆயிஷா மற்றும் மோனா ஆகிய இரு பெண்களை அவர்களின் சிறந்த கூறுகளில் பார்க்கும்போது ஆயிஷா சிறப்பாக செயல்படுகிறார்.

இது 90களில் எடுக்கப்பட்ட படமாக இருந்தால், இதில் மோகன்லால் மற்றும் நெடுமுடி வேணு அல்லது திலகன் நடித்திருக்கலாம்.

மலையாளி அல்லாத நடிகர்களை அவர்களது தாய்மொழியில் பேச தயாரிப்பாளர்கள் தேர்வு செய்தது பாராட்டத்தக்கது. ஆனால் ஒரு மலையாள நடிகர் ஒரு அரேபிய நடிகரிடம் மலையாளம் பேசும் கொடூரமான நிகழ்வுகளும் உள்ளன; ஆயிஷா இந்த மக்களைச் சந்தித்து ஓரிரு வருடங்கள்தான் ஆகிறது என்பதை எண்ணும்போது கவனத்தை சிதறடிக்கிறது. மற்றொரு குறை சில இடங்களில் டப்பிங் ஆகும், இது நடிகர்கள் உண்மையான நபர்களைப் போல உரையாடலுக்குப் பதிலாக ஒரு பக்கத்திலிருந்து படிப்பது போல் தெரிகிறது.

ஆயிஷாவும் மாமாவும் தங்கள் மகிழ்ச்சியான காலங்களின் நினைவுகளை நினைவுகூர்ந்து ஒரே நேரத்தில் விளையாடுவது போன்ற சில நேர்த்தியான செழிப்புகளை படம் வெளிப்படுத்துகிறது. படத்தின் இயக்க நேரத்தின் பெரும்பகுதிக்கு இந்த இரண்டு நடிகர்களும் திரையில் ஆதிக்கம் செலுத்துவதால், ஒருவர் சந்திக்கும் சிறிய குறைபாடுகளை மற்றொருவர் மறைத்து விடுகிறார்.

இறுதியில், ஆயிஷா நெகிழ்ச்சியின் கதை, இந்த இயற்கையின் ஒரு கதை மற்றும் கதாபாத்திரம் தேவைப்படும் அனைத்து வலிமையையும் மஞ்சு வாரியர் வெளிப்படுத்துகிறார்,

ஆஷிப் கக்கோடி எழுதிய, ஆயிஷா, நிலம்பூர் ஆயிஷாவின் வாழ்க்கை வரலாற்றை கூறும் மிகவும் ஒத்திசைவான படமாக எடுத்திருக்கலாம். ஆனாலும், இதன் பெரும்பகுதி சரியாக எடுக்கப்பட்டுள்ளது.