முதலமைச்சர் தனிப்பிரிவின் செயல்பாடுகள் என்னென்ன? ...உங்களுக்கு தெரியுமா?.....

CM Cell Tamilnadu

தமிழகத்திலுள்ள அத்தனை மாவட்டங்களிலும் மாவட்ட நிர்வாகத்தில் மனு கொடுத்து அவர்களும் நடவடிக்கை எடுக்காத பிரச்னைகள் ஒரு சில சென்னையிலுள் முதல்வரின் தனிப்பிரிவுக்கு அனுப்பப்படுவதுண்டு. இதுபோல் அனைத்து மாவட்டங்களிலும் இருந்து வரும் மனுக்கள் இங்கு குவியலாக காட்சியளிக்கின்றன. இருந்தபோதிலும் நாட்கள் நகர்ந்தாலும் நிச்சயம் நடவடிக்கை உண்டு என்ற நம்பிக்கையில் செலவு பார்க்காமல் நேரிடையாக வந்து மனு அளிக்கும் மக்களும் மாநிலத்தில் இருக்கத்தான் செய்கிறார்கள்..என்ன செய்ய?..

மக்களின் நம்பிக்கை வீண் போவதில்லை. மனு அளித்துவிட்டால் நிச்சயம் நடவடிக்கைதான்... என்ற நம்பிக்கையில்நாளுக்கு நாள் முதல்வரின் தனிப்பிரிவுக்கு வரும் மனுக்கள் எண்ணி்க்கையானது அதிரித்து வருகிறது.

CM Cell Tamilnadu

அலுவலகம் பிரமாண்டமாக இல்லை. மற்ற கட்டிடங்களைப் போலவே இதுவும் ஒரு அரசு கட்டிடம். பல கால்களுடன் வழுவழுப்பான தளங்கள். சுவர்கள் மங்கிப்போன அதிகாரத்துவத்தின் நிழல். ஃப்ளோரசன்ட் விளக்குகள் ஒரு தலைவலியை உண்டாக்குகின்றன. ஆனால் இங்கே, காகிதம் ஆழமாக வெட்டுகிறது.

அதை சிஎம் செல் என்பார்கள். முதலமைச்சர் செல். ஜெபத்தின் துடிக்கும் இதயம், அவர்கள் கூறுகிறார்கள். மக்கள் தங்கள் பிரச்சினைகளை கைக்குள் போட்டுக்கொண்டு இங்கு வருகிறார்கள். மனுக்கள், குண்டுகள் அல்ல. இங்கு யாரும் முழக்கமிடுவதில்லை, முஷ்டிகளை பிடுங்குவதில்லை. ஒரு அமைதியான விரக்தி, திருவிழா நாட்களில் கோயில் போல கதவுக்கு வெளியே ஒரு வரிசை.

உள்ளே குமாஸ்தாக்கள். அரசு ஆட்கள். தேர்ந்தெடுக்கப்படவில்லை, ஆரவாரத்திற்காக நியமிக்கப்படவில்லை. அவர்கள்தான் உறைகளைத் திறப்பார்கள். மனுக்களை அவிழ்ப்பவர்கள், கைகுலுக்கலில் தட்டச்சு செய்தவர்கள் அல்லது ஸ்க்ராவ்ல் செய்தவர்கள். அரசியல்வாதிகளிடமிருந்து ஏழைகள் கடன் வாங்கும் வார்த்தைகளை அவர்கள் படிக்கிறார்கள்: அநீதி, கஷ்டம், கருணை.

அவர்களின் வேலை? வரிசைப்படுத்துதல், பெரும்பாலும். சுகாதாரத் துறைக்கு இந்தக் குவியல், வருவாய்க்கு என்று ஒன்று. கல்வி, மின்சாரம், அரசின் தோல்விகளின் எழுத்து சூப். அவர்கள் துன்பத்தை நேர்த்தியான அடுக்குகளாக மாற்றுகிறார்கள். சில நேரங்களில் ஒரு தொலைபேசி அழைப்பு செய்யப்படுகிறது, ஒரு கோப்பில் ஒரு குறிப்பு சேர்க்கப்படும். பெரும்பாலும், இது காகிதத் தள்ளுதல், அரசாங்க கடிகாரத்தின் இடைவிடாத டிக்.

CM Cell Tamilnadu

ஒவ்வொரு மனுவும் முதல்வர் மேசையைத் தாக்கும் என்கிறார்கள். அது ஒரு முறை, நீண்ட காலத்திற்கு முன்பு உண்மையாக இருந்திருக்கலாம். இப்போது, ​​மாயைதான் முக்கியம். செல்ல ஒரு இடத்தை நம்பிக்கை அளிக்கிறது. மனுதாரர்கள் அந்த அறையை செய்திகளில் பார்க்கிறார்கள், சுவரில் முதல்வர் புகைப்படம். அவர்கள் தங்கள் துயரத்தை அவரது உள்ளங்கையில் எடைபோடுவதாக கற்பனை செய்கிறார்கள். நிச்சயமாக அவருக்குத் தெரியாது. பல பிரச்சனைகள், மிகக் குறைந்த நேரம்.

சில மனுக்கள், அவை மறைந்துவிடும். இயந்திரத்தால் சாப்பிட்டது, மறந்துவிட்டது. மற்றவர்கள், அவர்கள் பிடிக்கிறார்கள். வார்த்தை கடந்து, சரியான அதிகாரி காற்று பெறுகிறார். ஒரு எம்.எல்.ஏ வம்பு, பத்திரிகையாளர் கதை வாசனை. பிறகு, திடுக்கிட்ட பறவைகள் போல, அதிகாரத்துவம் பறக்கிறது. ஒரு கோப்பு கண்டுபிடிக்கப்பட்டது, ஒரு அழைப்பு செய்யப்படுகிறது, மேலும் ஒரு சிக்கல் சரி செய்யப்படுகிறது. சில நேரங்களில், போதும்.

இது ஒரு நல்ல அமைப்பா? இல்லை இது நியாயமான அமைப்பா? கடவுளே, இல்லை. இது அதிர்ஷ்டம், தொடர்புகள், அரசியலின் காற்றைப் பொறுத்தது. அந்த குமாஸ்தாக்கள் மீது, அவர்களின் மங்கிப்போன சட்டைகளில், உலகத்தின் துயரங்களைப் படிப்பதில் இருந்து கண்கள் மந்தமானவை. அவர்கள் ஹீரோக்கள் அல்ல. அவர்கள் வில்லன்கள் அல்ல. அவர்கள் மேசைகளுடன் கூடிய மனிதர்கள் மற்றும் அவர்களை விட உயரமான காகிதங்களின் குவியல்.

நீங்கள் உங்கள் மனுவை தாக்கல் செய்யுங்கள். நீ காத்திரு. நாட்கள், வாரங்கள், ஆண்டுகள். இது ஒரு லாட்டரி, அவர்கள் சொல்கிறார்கள். சில நேரங்களில் ஒரு டிக்கெட் வெற்றி. அவர்கள் உங்களுக்கு ஒரு கடிதம் எழுதுகிறார்கள். அதிகாரப்பூர்வ தாளில் உள்ள வார்த்தைகள்: அனுமதிக்கப்பட்ட, அங்கீகரிக்கப்பட்ட, கருதப்பட்ட. யாரோ இறுதியாகக் கேட்டது போல் வெற்றியை உணர்கிறேன். அல்லது அது இன்னும் காகிதமாக இருக்கலாம், மேலும் வாக்குறுதிகள் குவிந்து கிடக்கின்றன.

அது வேலை செய்யுமா என்று உங்களுக்கு எப்படித் தெரியும்? நீங்கள் வேண்டாம். இது போன்ற ஒரு இடத்தில் நம்பிக்கை பற்றிய விஷயம். இது ஒரு நூலால் ஒட்டிக்கொண்டது. நீங்கள் கதைகளைக் கேட்கிறீர்கள்: ஓய்வூதியம் பெற்ற விதவை, இறுதியாக சாலை அமைக்கப்பட்ட கிராமம். அந்த அலுவலகத்தை விட்டு இரக்கமற்ற வெயிலில் நடந்து செல்ல, அது உங்களுக்குப் பிடித்துக் கொள்ள ஏதாவது கொடுக்கிறது.

இதில் தமிழ்நாடு இயங்குகிறது என்கிறார்கள். லஞ்சம், கொந்தளிப்பு மற்றும் அந்த தூசி படிந்த மனுக்கள். எப்போதும் இப்படித்தான் என்று சொல்கிறார்கள். அது எப்போதும் இருக்கும் என்கின்றனர் இழிந்தவர்கள். ஒருவேளை அவர்கள் சொல்வது சரிதான். ஆனால் சிஎம் செல்லுக்கு வெளியே அந்த வரிசையில், லைஃப்லைன்கள் போன்ற கோப்புறைகளை ஆண்கள் பிடித்துக் கொண்டிருப்பதை நீங்கள் காண்கிறீர்கள். நீதியின் மீது பிடிவாத நம்பிக்கையுடன் எரியும் கண்கள் கொண்ட பெண்கள். அவர்கள் தவறு என்று யார் சொல்வது?

இறுதியில், அது ஒரு அரசாங்கம் அல்லவா? அதிகாரம் இல்லாதவர்களின் குரலுக்கு ஒரு கணம் என்றால் அதிகாரத்தில் இருப்பவர்களைக் கேட்க வைப்பது. இது ஒரு குழப்பமான வணிகம், உடைந்த வணிகம். ஆனால் அந்த அறையில், குமாஸ்தாக்கள் மற்றும் மனுக் குவியல்களுக்கு மத்தியில், நீங்கள் ஒரு மின்னலைக் காண்கிறீர்கள். ஒரு சிறிய, பிடிவாதமான ஃப்ளிக்கர் கூறுகிறது: ஒருவேளை, ஒருவேளை, இன்று யாராவது சொல்வதைக் கேட்கலாம்.

CM Cell Tamilnadu

தி ஓல்ட் வுமன், தி லீக்கி ரூஃப் மற்றும் சிஸ்டம்ஸ் கிராக்ஸ்

மூதாட்டியை சி.எம்.செல்லுக்கு அழைத்து வந்தனர். அவள் பக்கத்தில் பேத்தி, இருவரும் புடவைகளை அணிந்திருந்தனர், அவர்களின் கண்கள் ஆச்சரியத்தை விட அதிக பயத்துடன் நகர விளக்குகளை பிரதிபலிக்கின்றன. அந்த மனு சிறுமியின் கையில், கவனமாக பள்ளி மாணவி தமிழில் எழுதப்பட்டிருந்தது – ஒவ்வொரு மழைக்காலத்திலும் கசியும் கூரை, நடிக்க மறுக்கும் கிராமத்தலைவர், சென்னை பெரிய மனிதரிடம் ஒரு வேண்டுகோள்.

ஒரு எழுத்தர் காகிதத்தை எடுத்தார், புன்னகை இல்லை, பரிதாபம் இல்லை. மற்றொரு விண்ணப்பதாரர், மற்றொரு கதை. அவர் அதை முத்திரையிட்டு, அதை ஒரு தட்டில் வைத்தார். கிழவி தன் வாழ்நாள் சேமிப்பு காணாமல் போவதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். அதுவும் இருந்திருக்கலாம்.

அது போன்ற கதைகள் - அவை குவிந்து கிடக்கின்றன. புதிய சாலைத் திட்டத்தில் இழப்பீடு இல்லாமல் விழுங்கிய நிலம் விவசாயி. ரேஷன் கடை உரிமையாளர் தனது கட்டை விரலை தராசில் வைத்து, பட்டினியால் வாடும் குடும்பங்கள், பாக்கெட்டுகளை அடுக்கி வைக்கிறார். பள்ளி ஆசிரியை, யாரோ ஒருவரால், எங்காவது பணிபுரிய வருவதில்லை.

இது ஆயிரம் சிறிய அநியாயங்கள். பசியை விட ஒரு மனிதனை மெதுவாக அரைக்கும் வகை. எந்த பட்டாசு எதிர்ப்பையும் விட அமைதியான ஆத்திரத்தை வெப்பமாக உருவாக்கும் வகை. அந்தக் கண்களில், முதல்வர் செல்லில் காத்திருக்கும் மக்களின் கண்கள் - ராஜினாமாவுக்கு அடியில் கொதித்துக்கொண்டிருக்கும் வெறுப்பு.

அமைப்பு, இதற்காக உருவாக்கப்படவில்லை. இது பெரும் திட்டங்கள், தேர்தல் வாக்குறுதிகள், கசிவு கூரைகளை சரி செய்யாதது மற்றும் வக்கிரமான ரேஷன் வியாபாரிகளுக்காக உருவாக்கப்பட்டது. அதிகாரத்துவம் மிகவும் மெதுவாக உள்ளது, லஞ்சம் வியர்வை உள்ளங்கையில் நழுவுவதற்கான வாய்ப்புகள் அதிகம். ஒரு அதிகாரி கிளறுவதற்குள், பாதி சேதம் முடிந்துவிட்டது.

நிச்சயமாக, சீர்திருத்தம் பற்றிய பேச்சு உள்ளது. உங்கள் மனுவைப் பதிவேற்றும் கணினி இணையதளங்கள், ஆன்லைனில் கண்காணிப்பு அமைப்புகள். பவர்பாயிண்ட் ஸ்லைடில் சுத்தமாகத் தெரிகிறது. ஆனால் கிராமங்களில், இணைய இணைப்பு ஒரு ஆடம்பரமாகவும், மாலை மழையுடன் மின்சாரம் துண்டிக்கப்படுவதாலும், இது காகிதக் கனவுகள் அதிகம்.

தேவையானது எளிமையானது, கடினமானது. கண்கள் தரையில். ஒரு வளைந்த ஒப்பந்தத்தை அவர்கள் மணக்கும் போது அறிந்த உள்ளூர் அதிகாரிகள், சரியான கதவுகளை உதைக்கும் செல்வாக்கு. பொறுப்புக்கூறல், சீர்திருத்தவாதிகள் எப்பொழுதும் தூக்கி எறியும் வார்த்தை. யாரும் கவலைப்படுவதில்லை, யாரும் பார்ப்பதில்லை என்பது கீழே உள்ள மனிதனுக்குத் தெரிந்தால் ஒன்றுமில்லை.

ஒருவேளை அவர்கள் அதை ஒரு நாள் கண்டுபிடிப்பார்கள். ஒரு சிறந்த அமைப்பு. ஒரு நியாயமான அமைப்பு. ஆனால் அதுவரை, உங்களுக்கு முதல்வர் செல் கிடைத்துள்ளது. குமாஸ்தாக்கள் சோர்வடைந்த கண்களுடன். வாசலில் அவநம்பிக்கையான கோடு. மற்றும் நம்பிக்கையின் பிடிவாதமான மினுமினுப்பு, தமிழ்நாட்டின் அதிகார மங்கலான தாழ்வாரங்களில் எரிகிறது.

முரண்பாடுகளுக்கு எதிராக நம்பிக்கை, இது ஒரு மாநிலத்தை உருவாக்க ஒரு மெல்லிய அடித்தளம். மீண்டும், தமிழகம் எப்போதுமே அதன் மீதுதான் கட்டமைக்கப்பட்டிருக்கலாம்.