ஆகஸ்ட் 14: பிரிவினை திகில் நினைவு தினம் அனுசரிப்பு

ஆகஸ்ட் 14ம் தேதியை இந்தியா பிரிவினை திகில் நினைவு தினமாக அனுசரிக்கப்படுகிறது. இந்த நினைவேந்தல் விழாவை கடந்த ஆண்டு பிரதமர் நரேந்திர மோடி அறிவித்தார்.

பிரிவினை திகில் நினைவு தினத்தை இந்தியா அனுசரித்து வரும் நிலையில், நாட்டின் பிரிவினையின் போது ஏற்பட்ட கலவரத்தில் உயிரிழந்தவர்களுக்கு பிரதமர் நரேந்திர மோடி அஞ்சலி செலுத்தினார். பிரிவினையால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் காட்டிய நெகிழ்ச்சியையும் துணிச்சலையும் அவர் பாராட்டினார்.

"இன்று, பிரிவினையின் போது உயிர் இழந்த அனைவருக்கும் நான் அஞ்சலி செலுத்துகிறேன், மேலும் நமது வரலாற்றின் அந்த துயரமான காலகட்டத்தில் பாதிக்கப்பட்ட அனைவரின் மன உறுதியையும் மன உறுதியையும் பாராட்டுகிறேன்" என்று பிரதமர் ட்வீட் செய்துள்ளார்.

சென்ற ஆண்டு அவர் தனது ட்விட்டர் பக்கத்தில், "பிரிவினையின் வலியை ஒருபோதும் மறக்க முடியாது. நமது லட்சக்கணக்கான சகோதரிகள் மற்றும் சகோதரர்கள் இடம்பெயர்ந்துள்ளனர், மேலும் பலர் வெறுப்பு மற்றும் வன்முறையால் தங்கள் உயிரை இழந்துள்ளனர். மேலும் நமது மக்களின் போராட்டங்கள் மற்றும் தியாகங்களின் நினைவாக இந்த நாள் அனுசரிக்கப்படும் என பதிவிட்டிருந்தார்

இந்த தேதி பாகிஸ்தானின் சுதந்திர தினத்தையும் குறிக்கிறது. ஆகஸ்ட் 10 அன்று, பாகிஸ்தான் வெளியுறவு அலுவலகம் இந்தியாவின் அறிவிப்பை "1947ல் சுதந்திரத்திற்குப் பின் நிகழ்ந்த சோகமான நிகழ்வுகள் மற்றும் மக்கள் இடம்பெயர்வுகளை ஒருதலைப்பட்சமாக கூறும் ஒரு வழி என்று விமர்சித்தது, மேலும் "இந்திய தலைவர்களுக்கு வேதனை, துன்பம் மற்றும் வலி பற்றி உண்மையாக அக்கறை இருந்தால், இந்தியாவில் உள்ள முஸ்லிம்கள் மற்றும் பிற சிறுபான்மையினரின் நிலைமைகளை மேம்படுத்த அவர்கள் உழைக்க வேண்டும் என கூறியது

பாகிஸ்தான் பிரிவினை கோரிக்கையை முதலில் எழுப்பியவர்களில், "ஸாரே ஜஹான் சே அச்சா ஹிந்துஸ்தான் ஹமாரா" எழுதிய உருதுக் கவிஞர் முகமது இக்பால் ஒருவர். மதத்திற்கு அப்பாற்பட்ட ஒற்றுமை பற்றி பாடலை எழுதிய சில ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, இக்பால் தனது பார்வையை மாற்றினார். 1930 இல் முஸ்லீம் லீக்கின் ஜனாதிபதி உரையில், "வடமேற்கு இந்திய முஸ்லீம் மாநிலம்" தேவை என்று பேசினார்.

காங்கிரஸின் ஆதிக்கத்தைக் கருத்தில் கொண்டு, சுதந்திர இந்தியாவில் அதிக அதிகாரத்திற்காக பேரம் பேசுவதற்காக, பிரிவினைக் கோரிக்கையை முஸ்லிம் லீக் பெரும்பாலும் முன்வைத்தது என்ற வாதமும் உள்ளது. இந்தியப் பிரிவினையைத் தடுத்திருக்கலாம் என்று பலர் நம்புகிறார்கள், மேலும் மதத்தின் அடிப்படையில் நாட்டைத் துண்டாட அனுமதித்ததற்காக காங்கிரஸின் தலைமையை, குறிப்பாக காந்தி மற்றும் நேருவை குற்றம் சாட்டுகிறார்கள். இருப்பினும், வரலாற்றின் சிக்கலான கேள்விகளுக்கு எளிய பதில்கள் இல்லை.

இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிறகு தனது நிலை வலுவாக இல்லாதபோது இந்தியாவை விட்டு வெளியேறும் அவசரத்தில் பிரிட்டன் இருந்தது. அந்த நேரத்தில் கவர்னர் ஜெனரலாக இருந்த மவுண்ட்பேட்டன் பிரபு, ஜூன் 1948க்குள் இந்தியாவிற்கு சுதந்திரம் வழங்க வேண்டும் என்று திட்டமிட்டார், ஆனால் அவர் விரைவில் பிரிட்டனுக்குத் திரும்ப ஆர்வமாக இருந்ததால், தேதியை முன்கூட்டியே தேர்வு செய்தார்.

இந்தியாவுக்கு அதற்கு முன் வந்திராத சிரில் ராட்க்ளிஃப் என்ற பாரிஸ்டருக்கு இரண்டு புதிய நாடுகளின் எல்லைகளை மறுவடிவமைக்கும் பணி வழங்கப்பட்டது, சரியான திட்டமிடல் இல்லாமை, நிர்வாக குழப்பம் மற்றும் மிகப்பெரிய வகுப்புவாத கலவரங்கள் ஆகியவை பிரிவினையின் பயங்கரத்தை உருவாக்கியது. அரசாங்கத்தின் ஆவணத்தின்படி, சுமார் 60 லட்சம் முஸ்லிம் அல்லாதவர்கள் மேற்கு பாகிஸ்தானாக மாறிய பகுதியிலிருந்து வெளியேறினர், மேலும் 65 லட்சம் முஸ்லிம்கள் பஞ்சாப், டெல்லி போன்ற பகுதிகளிலிருந்து மேற்கு பாகிஸ்தானுக்குச் சென்றனர்.

சுமார் 20 லட்சம் முஸ்லிம் அல்லாதவர்கள் கிழக்கு வங்கத்திலிருந்து (பாகிஸ்தான்) வெளியேறினர், பின்னர் 1950ல் மேலும் 20 லட்சம் முஸ்லிம் அல்லாதவர்கள் மேற்கு (இந்தியா) வங்காளத்திற்குச் சென்றனர். ஆவணத்தின்படி மேற்கு வங்கத்தில் இருந்து சுமார் பத்து லட்சம் முஸ்லிம்கள் வெளியேறியதாக மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

அடிப்படை அமைப்புகள் இல்லாத இரு நாடுகளுக்கும் சொத்து இழப்பு, படுகொலைகள் மற்றும் மீள்குடியேற்றம் ஆகியவை பெரும் சவாலாக இருந்தன. பிணங்கள் ஏற்றப்பட்ட ரயில்கள், நெருக்கடியான மற்றும் பாதுகாப்பற்ற அகதிகள் முகாம்கள், மற்றும் பாலின அடிப்படையிலான வன்முறையால் பெண்கள் பாதிக்கப்படுவது ஆகியவை வடக்கு மற்றும் கிழக்கு இந்தியாவின் பல பகுதிகளில் அந்தக் காலத்தின் பொதுவான காட்சிகளாக மாறின.

பிரிவினையின் கொடூரத்தை இன்று ஏன் நினைவுகூர வேண்டும்? பிரிவினை போன்ற நிகழ்வுகள் அல்லது இனப்படுகொலை அல்லது படுகொலை நினைவு தினம் போன்ற வெகுஜன வன்முறையுடன் தொடர்புடைய பிற நாட்களை நினைவுகூருவதற்கான அடிப்படை யோசனை, பொதுவாக அவற்றிலிருந்து படிப்பினைகளைப் பிரதிபலிப்பதும் கற்றுக்கொள்வதும், எதிர்காலத்தில் அவை மீண்டும் நிகழாமல் விடுவதும் பாதிக்கப்பட்டவர்களின் நினைவை போற்றுவதும் ஆகும்.

எவ்வாறாயினும், கடந்த ஆண்டு பிரதமரின் அறிவிப்புக்குப் பிறகு, பாஜகவினர் இந்த வாய்ப்பைப் பயன்படுத்தி, "அமைதிப்படுத்தும் அரசியல்" பற்றிய கட்சியின் பங்கு விமர்சனங்களை மீண்டும் மீண்டும் செய்தனர்.

பிரிவினையானது தேசத்தின் நினைவகத்தில் ஆழமாக மங்கி, அதன் நேரடித் தாக்கத்தை அனுபவித்த தலைமுறைகள் அழிந்து வருவதால், அது பரவலாக விவாதிக்கப்படுவதில்லை. ஆனால் இது இந்திய வரலாற்றில் எப்போதும் இல்லாத பகுதியாக உள்ளது. வடக்கு மற்றும் கிழக்கு இந்தியாவில், பிரிவினையின் கலவரங்களால் கடுமையாக பாதிக்கப்பட்ட பகுதிகள், நகரங்கள் அகதிகளின் வருகையுடன் மக்கள்தொகை மாற்றங்களுக்கு உட்பட்டன, அவர்கள் ஒரு தனித்துவமான கலாச்சாரத்தை கொண்டு வந்தனர். டெல்லி போன்ற நகரங்களில், இன்றைய முக்கியப் பகுதிகள் அகதிகள் காலனிகளாகத் தோன்றியவை.